به گزارش صنفی آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ برای افرادی که در شهر‌های بزرگ مانند تهران، اصفهان، شیراز و یا تبریز زندگی می‌کنند، واژه‌ی کمبود پزشک کمی ناملموس است. کمبود پزشک در زندگی آن‌ها به صورت انتظار‌های طولانی در صف نوبت ویزیت نمود دارد.
ولی کمی آن طرف‌تر از مرز‌های این کلان شهرها، عده‌ای به دلیل نبود پزشک متخصص در شهر خود روز‌ها درد می‌کشند و یا رنج سفر با حال بیمار را به جان می‌خرند تا بتوانند پزشک متخصص بیماریشان را ملاقات کنند. سال هاست که سایه‌ی این مشکل روی سر مردم کشور گسترده شده است و پرونده‌ی حل این مسئله علی رغم تمام گزارش‌هایی که از دلایل و راه کار‌های این معضل اجتماعی منتشر می‌شود، هنوز در حد ابتدایی خود مانده و پیشرفت چشمگیری نداشته است.
متاسفانه آمار دقیقی از پزشکان فعال کشور در دسترس نیست؛ اما با محاسباتی می‌توان گفت که حدودا ۹۸ هزار پزشک در کشور داریم. با توجه به جمعیت ایران که حدود ۸۴.۵ میلیون نفر است، سرانه پزشک کشور حدودا ۱۱.۷ پزشک به ازای هر ۱۰ هزار نفر برآورد می‌شود که سهم پزشکان متخصص (در تمامی فیلدها) ۵.۷ پزشک به ازای هر ۱۰ هزار نفر و ۶ پزشک عمومی به ازای هر ۱۰ هزار نفر است. اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که با اینکه تهران ۱۱ درصد از سهم جمعیت کل کشور را دارد، ۳۴ درصد کل پزشکان کشور و ۴۵ درصد پزشکان متخصص در شهر تهران حضور دارند.
آمار بالا نشان‌دهنده این مسئله است که سرانه پزشک کشور (در تمام شهرها به غیر از تهران) خصوصا برای پزشک متخصص بسیار پایین‌تر از این عدد است. چراکه بیش‌از ۵۰ درصد جمعیت کل کشور با سرانه‌ای کمتر از ۵ از پل بیماری و حوادث مربوط به حوزه درمان گذر می‌کنند.
آمار های فریب‌گونه کمیته بهداشت کمیسیون تلفیق
حال در شرایطی که مناطق محروم با مشکل کمبود پزشک متخصص دست و پنجه نرم می‌کنند، کمیته بهداشت کمیسیون تلفیق با ارائه آمار نادرست سعی در حفظ انحصار پزشکان متخصص دارد. باتوجه به رفع نشدن ابهام این ماده در کمیسیون تلفیق، نمایندگان مردم به این ماده فریب‌گونه رای نخواهند داد.
در ادامه اعتراض نمایندگان خانه ملت را به بند ج ماده ۶۹ این لایحه را مشاهده می‌کنید: